The Great Manmade River - to największy i najbardziej ambitny projekt Libii, który jest siecią podziemnych rurociągów dostarczających wodę z podziemnych warstw wodonośnych na południu kraju do suchych, przemysłowych terenów w części północnej. Przez niezależnych ekspertów inwestycja ta uważana jest za największy na świecie projekt inżynieryjny, jaki kiedykolwiek został zrealizowany. Koszt projektu to 25 mld. dolarów.
Na Wielką Sztuczną Rzekę składa się 1300 studni w większości o głębokości ponad 500 m, które dostarczają dziennie łącznie ok. 3 milionów m³ wody pitnej do Trypolisu, Bengazi, Syrty i innych miast Libii. Całość projektu oparta jest na czterech wielkich, podziemnych basenach wód głębinowych: Kufra Basin, Sirt Basin, Morzuk Basin oraz Hamada Basin. Pierwsze trzy razem gromadzą rezerwy 35.000km3 wody. Taka ilość wody może całkowicie pokrywać terytorium np. Niemiec, z głębokością zbiornika wynoszącą około 100 metrów. A ostatnie badania sugerują, że woda ze studni artezyjskich w Libii może wystarczyć na prawie 5000 lat.
Odwierty prowadzone w 1953 w południowej Libii w poszukiwaniu ropy naftowej doprowadziły do odkrycia olbrzymich ilości wód głębinowych, których wiek szacuje się na 14000 – 38000 lat. Idea Wielkiej Sztucznej Rzeki powstała pod koniec lat 60, a prace projektowe rozpoczęto w 1984. Realizację projektu podzielono na pięć faz. Realizację pierwszej z nich, która wymagała m.in. usunięcia 85 milionów m³ urobku rozpoczęto 28 sierpnia 1991. Faza druga (ochrzczona mianem Pierwsza woda dla Trypolisu) została zainaugurowana 1 września 1996.
Wart uwagi jest fakt, że cały koszt projektu, którego wartość szacowana jest na ponad 25 miliardów dolarów pokrywane są w całości przez rząd libijski, a władze tego kraju zapewniały, że zostanie on zrealizowany w założonym terminie bez finansowego wsparcia oraz pożyczek ze strony innych krajów i banków. Po ostatnich wydarzeniach w tym kraju ukończenie projektu stoi jednak pod wielkim znakiem zapytania.
Jeden metr sześcienny krystalicznie czystej wody z libijskiego zbiorników podziemnych, uwzględniając wszystkie koszty jego produkcji i transportu, kosztowały rząd libijski tylko 35 centów. Biorąc pod uwagę koszt metra sześciennego wody pitnej w krajach europejskich (około 2 euro), wartość zapasów wód artezyjskich w podziemnych zbiornikach Libii to szacunkowo prawie 60 mld euro.
Wielki libijski projekt wodny okazał się policzkiem wymierzonym zachodniej gospodarce, a w szczególności Bankowi Światowemu i Stanom Zjednoczonym ośmieszając ich przedsięwzięcia mające na celu pozyskanie wody dla krajów borykających się z jej niedoborem. W szczególności dla projektu odsalania wody morskiej w Arabii Saudyjskiej gdzie produkcja takiej wody kosztuje 4 dolary za metr sześcienny.
W obliczu ostatnich wydarzeń w Libii warto zauważyć, że w przemówieniu wygłoszonym na uroczystości z okazji rocznicy rozpoczęcia budowy Wielkiej Sztucznej Rzeki, 1 września ubiegłego roku, Muammar Kaddafi powiedział: "Teraz kiedy osiągnięcie narodu libijskiego stało się faktem, zagrożenie ze strony Stanów Zjednoczonych dla naszego kraju zostało podwojone".
Oto najważniejsze daty w historii libijskiego projektu nawadniającego "The Great Manmade River", wpisanego w 2008 roku do Księgi rekordów Guinnessa jako największy tego typu projekt na świecie:
• 03 października 1983 roku - oficjalne ogłoszenie projektu finansowego
• 28 sierpnia 1984 - przywódca Libii Muammar Kaddafi wmurował kamień węgielny
• 26 sierpnia 1989 - drugi etap budowy systemu nawadniania
• 11 września 1989 - woda dociera do zbiornika w Adżdabija
• 28 Wrzesień 1989 - woda dociera do zbiornika Grand Omar Mukhtar
• 04 września 1991 - woda spływa do zbiornika, Al-Gardabija
• 28 sierpnia 1996 r. - początek regularnych dostaw do Trypolisu
• 28 września 2007 r. - woda pojawiła sie w mieście Garian.
Źródło: 1 2 3
1 komentarze:
teraz demokraci i zachodnie koncerny postarają się aby ta woda była po 6 dolarów za metr! jak węgiel w polsce. Jakby w Polsce była ropa lub diamenty to by były nieopłacalne.
Prześlij komentarz
Autor bloga nie ponosi odpowiedzialności za treść zamieszczanych komentarzy.